عبور پانصد و پنجم

بنام ...

ما آدمهای اینروزهای ِخستگی ؛ در نگاهمان عمق تنهایی و بر دست هایمان غبار بی کسی ، اما تن به مردابشدگی نمیدهیم ، باران هم نبارد ، ماهی  مرده ی کف رودخانه ، نمیشویم
ما قلب هایمان مهر ومومِ احساس های خیس نابالغ ست ، بیزار از بوسه های چرکین ِموقتیم ، اما هر شعر که میخوانیم ، دوباره و دوباره عاشق میشویم
ما در سکوت غوطه وریم اما سرود زندگی را در لحظه میخوانیم تا رخداد خویش را به گوش زمان پس دهیم
مانسل روزهای بی خاطره ایم؛ کنج کافه ها و اتاق هایمان ، خویش را میکاویم و ویران میکنیم تا از خاکستر مانده در چروک های پیشانی ، جرقه های اندیشه را باز پیداکنیم
ما آدمهای اینروزهای خستگی ؛فریادمانده درگلو ،ما نسل دردهای مشترکیم

نیلوفرثانی
23تیر96

کانال تلگرام نیلوفرثانی
https://t.me/niloofarsanipoem