عبور چهارصدو هشتاد و نهم

بنام ِ...



هم آغوشی شکوفه های گیلاس
با روح احساس
در قابی از وسعت ِسپیدی ِهستی
و خروش ِرویش ِحیات از بطن ِزمین
آسمانی که در قلمروی ِخویش
عشق میبازد به سرافراشتگی ِشاخه ها
وحضور ممتد ِعطر در فضا
سایه هایی که در وهم ِحضور ِشب
دست هایت را میگیرند و به نیایش روشنی میبرند
این تقلای ِنورست برای دیده شدن
برای ادارک ِستایشگر ِچرخش ِعشق
در طواف ِخورشید
وهیچگاه به پایان نمیرسد
از رخداد ِآب و رنگ و بوم
حالا جهانی شکل میگیرد که سراسر نیروی زندگی ست
در طیف ِضربه های قلم بر بستری از خیال و عاطفه
وطاق چینی از برگها که امنیت ِسرپناه ِسرگردانی هاست
در وجد ِشعف گون ِاین باد و نسیم و بهار
این فصل ِشکوفه های گیلاس
و تمدنی از خاور دور
که پیوندت میزند به سپیدگاه ِآرامش و عشق و شور
درهوای خیال انگیز این ماجرا
توقف ممکن نیست جاری میشوی و در ساحت ِتماشایش
محو میمانی
وسیع میشی و به شکوه باز میگردی
واین آغازی دوباره است ...

نیلوفرثانی
8 اردیبهشت 96

اثر فوق نقاشی آبرنگ از هنرمند خانم پریوش گنجی ست
که این نوشته بر آن تحریر شد ..

اینستاگرام نیلوفرثانی
https://www.instagram.com/niloofarsani/