عبور چهارصدو هشتاد و چهارم

بنام ِ...

ازیک جایی به بعد دیگر نمیتوانی هیچ چیزی را توضیح بدهی
نه اینکه نخواهی ها ، نه ... نمیتوانی
نه اینکه میدانی هرچه بگویی ،دیگر چیزی درست نمیشود ؛نه ...
میدانی اصلا حرفهایت از جنس ِشنیدن و فهمیدن نیست ..
چیزهایی ست مختص ِخودت ، آنقدر خاص که نمیشود برای دیگری گفت و توضحیش داد... نه در کلمه ها  ،نه در جمله ها ..
واین میشود که سکوت میکنی .. سکوتی اجباری که خودت هم میدانی ناخواسته مرتکبش میشوی
و جز صبر تا عبور ازاین گذرگاه ،چاره ای نمی ماند...
اگراینروزها کسی را دیدید در سکوتش مانده ،شاید کسی ست گیرافتاده در حرفهای ِناگفته اش ..حرفهای مانده در سینه اش ... ومعلق بین گفتن ونتوانستن
راحتش بگذارید
اجازه دهید تا ازاینهمه حرف ، کم کم عبورکند ...فقط از دور نگاهش کنید ..

نیلوفرثانی
سوم اردیبهشت 96

پ.ن : شاخ و دم ندارد ... گاهی بدجور پرت میشوی در فاصله ی ِخودت
در جایی ازخودت چنان گم میشوی که شاید براحتی پیدا نشوی ...
اینجور وقتا ، دیگران معمولا به قصد کمک ، صدبرابر گم ترت میکنند ..
فاصله هارا بیشتر رعایت کنید ..

کانال شعر ها و نوشته های نیلوفرثانی
https://t.me/niloofarsanipoem