بنام ِ..
وشعر
تنها پناه ِما بود
در عنقریب ِشِکوه های ِسکوت
در بزنگاه ِجنون
و نجوای ِمملو از تکرار ِبیصدای ِماه
در نبود ِشانه ی عشق
وفقدان ِبی رنگ ِنگاه
شعر
تنها پناه ما بود
وقت ِدلتنگی های بی جواب
وقت ِسرودن ِقاب های خالی
وقت چشیدن ِرویای بر آب
رنج کشیدیم و ُ
در واژه پنهان کردیم
درد را به حروف نشاندیم
و شعله را به معنا
این شد که شعر
گرچه پناه ما بود ولی
سوزاند هرچه بیشتر مارا
نیلوفرثانی
14 فروردین 96
برچسب : نویسنده : 1kucheyezendegi8 بازدید : 33