عبور چهارصدو بیست و هشتم

بنام ِ...

از صبر بریده ام
در کشاکش ِبیداد ِفاصله ها
وجهالت ِغریب ِرویدادها

از پا افتاده ام
در تدفین ِپیشگوی خویش
در گورستان ِآرزوها
به فردایی که روشن میگفت
و نیامد به پیشواز

از امروز جامانده ام
سنگ در دست
خاک در مشت
خار در چشم
وتندیس ِآبی ام
هزار تکه است

واز من چیزی نمی ماند
جز چند حرف
چند مویه ی ِبارانی
و لختی از شب
در مجاورت ِشاعرانگی های ِتنهایی

اینجا در ساحت ِچشم های یک زن
بوی ریحان و رودی بنفش
کبریای ِمعجره است
شاید دوباره برخاستن
شاید ایستاده مردن

نیلوفرثانی
23 آذر 95

کسی یادش نیست
من همانم که از ترک های شور و تشنه ی کویر
هزار لاله رویاندم ...


کانال تلگرام شعرها ونوشته های نیلوفرثانی
https://telegram.me/niloofarsanipoem